RPG <3

Paweł

Użytkownik

Dołączył: 2017-10-26

Liczba postów: 48

Whispers of the Crystal Shard IV

Sardiorku mój kochany, już niedługo przyjdziesz na świat i wraz z Wielkim Balasarem nauczymy cię wszystkiego co smocze. Będziesz dobry dla Graxa, będziesz o nim pamiętał i będziesz zabierał go na wycieczki prosto w niebo- powiedział Grax głaszcząc skorupkę smoczego jaja. Od kiedy Balasar zgodził się by zatrzymać i wykluć jajo sędziwy kobold robił wszystko co w jego mocy, by się to udało, a jego stare, niewielkie serce pompowało gadzią miłość w szalonym tempie. Pozostałe koboldy z jego plemienia patrzyły na jajo z mieszaniną trwogi i fascynacji, ale nikt nie śmiał się sprzeciwić woli Graxa. Nie po tym, co dla nich zrobił. Byli królami tego miasta, ich tunele, liczone w dziesiątkach kilometrów były bezpieczne. I te wspaniałe, nowe kilofy!
Grax przyglądał się otulonemu jajku, gdy do jego głowy wpadła myśl, tak lśniąca i genialna, że aż trzasnął się w czoło. Przecież smok potrzebuje skarbów! Jak pożyczy od jego kompana Balasara trochę rubinów i złota, to przecież nic się nie stanie, nawet nie zauważą, przecież tyle tego tam leży!

Chwilę później stał już przy stercie złota i klejnotów na której spał Balasar i zwinnie napełniał przyniesiony worek. Grax wiedział, że liczy się dyskrecja i planował tak uporządkować złoto, by nikt nie zauważył, że coś ubyło. Był w tym dobry. W piwnicy panowała ciemność rozświetlona jedynie przez blade światło Creshininbona. Złoto spowite fioletowym blaskiem wyglądało niczym gwiazdy na niebie obcego świata, a widok planety otulonej cienką barierą z której sączył się mrok sprawił, że Graxowi zrobiło się niewyobrażalnie smutno. Obejrzał się dookoła, jakby w poszukiwaniu pomocy, nadziei, lecz widział tylko groby. Jego wzrok nie był w stanie sięgnąć poza bezkresny cmentarz, a blask gwiazd stał się nagle żałobnym płomieniem. Z jego oczu popłynęły łzy.